Ανώδυνη Αυξητική Στήθους
Η αυξητική στήθους είναι προφανώς, για ασθενείς που επιθυμούν να αυξήσουν το μέγεθος του στήθους και/ή να διορθώσουν μια μικρή πτώση των μαστών. Οι γυναίκες που είναι πλέον κατάλληλες για αυτή την επέμβαση πάντα είχαν μικρό στήθος ή έχουν χάσει όγκο και σφριγηλότητα μετά από εγκυμοσύνες ή αδυνάτισμα. Ειδικά σε αυτή την περίπτωση, η επέμβαση συνδυάζεται με ανόρθωση/μαστοπηξία λόγω συνυπάρχουσας πτώσης. Για μια μικρή ομάδα ασθενών, με στήθη διαφορετικού μεγέθους, η αυξητική στήθους μπορεί να γίνει σε μία μόνο πλευρά ή με διαφορετικό τρόπο (χρήση διαφορετικού μεγέθους ή σχήματος) από το ένα στήθος στο άλλο. Αυτή η περίπτωση περιγράφεται στην ανισομαστία.
Ειδικά η ανώδυνη αυξητική στήθους επιτυγχάνεται με την τεχνική ελάχιστης παρέμβασης των ιστών (no touch no pain). Χρησιμοποιούνται ειδικά εργαλεία ώστε να μην διαταράσσονται οι ιστοί και να αποφεύγονται οι μικροαιμορραγίες και η χρήση παροχετεύσεων. Φάρμακα μακράς τοπικής (αναλγητικής και χαλαρωτικής) δράσης αναλαμβάνουν την ηρεμία του τραύματος. Οι κινήσεις του χειρουργού είναι μόνο οι απαιτούμενες για την επίτευξη του άρτιου αποτελέσματος και άρα μειώνεται ο χειρουργικός χρόνος αλλά και ο χρόνος αναισθησίας. Σε συνδυασμό με τα ελάχιστα απαιτούμενα φάρμακα αναισθησίας, οι ασθενείς ξυπνούν από την επέμβαση χωρίς να πονούν αλλά αυτό συνεχίζεται και τις επόμενες ημέρες. Υπάρχει μόνο μια αίσθηση πιασίματος όπως μετά από σωματική καταπόνηση.
Η επέμβαση εν συντομία
Στην αυξητική στήθους γίνεται τοποθέτηση των ενθεμάτων κάτω από τον μαστό. Σε ελάχιστες περιπτώσεις τα ενθέματα τοποθετούνται απευθείας κάτω από τον μαστικό αδένα (υπομαστικά-subglandular). Τις περισσότερες φορές τοποθετούνται στο επίπεδο του θωρακικού τοιχώματος, κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ (υπομυϊκά-submuscular) και ακριβώς επάνω στις πλευρές. Κάποιες τεχνικές τοποθέτησης subfascial ή dual plane ή muscle split ή και συνδυασμοί τους με άλλες εξειδικευμένες τεχνικές, δεν θα περιγραφούν εδώ, καθώς ξεφεύγουν από τον σκοπό της ενημέρωσης του παρόντος κειμένου και δεν προσφέρουν κάτι στην πληροφόρηση των ενδιαφερομένων. Όπου αυτές περιγράφονται, είναι συνήθως για διαφημιστικούς λόγους, αφού είναι απόλυτα εξειδικευμένες και δεν γίνονται κατανοητές από τους ασθενείς.
Η παραμονή στην κλινική εξαρτάται από την επέμβαση που θα επιλεγεί για σας, αλλά συνήθως φεύγετε αυθημερόν. Ένα αθλητικό σουτιέν θα διατηρήσει το στήθος στη νέα του θέση για 4-6 εβδομάδες. Χρειάζεται αποχή από αθλητική δραστηριότητα για 4 εβδομάδες. Για 3-6 μήνες το νέο στήθος θα αντιδρά διαφορετικά στην έμμηνο ρύση, μέχρι να συνηθίσετε στη νέα κατάσταση.
Σε 6 μήνες θα απαιτηθεί μια μαστογραφία ή MRI για χαρτογράφηση του νέου μαστού. Αυτή η εικόνα θα είναι η βάση σύγκρισης κάθε μετέπειτα εξέτασης.
Ποιά τομή;
Η πιο πρακτική θέση είναι στο κατώτερο όριο του μαστού, εκεί που το στήθος ακουμπάει στο θώρακα στην υπομάστια πτυχή (υπομάστια). Αφήνει το μικρότερο σημάδι και πρακτικά δεν φαίνεται μετά το χειρουργείο, αφού σκεπάζεται από το νέο στήθος. Είναι η περισσότερο χρησιμοποιούμενη αφού επιτρέπει τεχνική ευκολία και σταθερότητα αποτελεσμάτων.
Η τομή γύρω από τη θηλή, στο όριο καφέ και λευκού δέρματος (περιθηλαία) είναι κατάλληλη σε μεγάλες θηλές όταν θέλουμε να τις μικρύνουμε, σύμφωνα και με τις επιθυμίες της ασθενούς ή όταν συνδυάζουμε και ανόρθωση/μαστοπηξία.
Η τομή στο κάτω ημιμόριο της θηλής (υποθηλαία), υποτίθεται ότι καταλείπει το μικρότερο σημάδι, αν και άμεσα ορατό. Όμως στις διεθνείς στατιστικές συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά μετεγχειρητικών επιμολύνσεων (έως και 18% ενώ το ίδιο ποσοστό στην υπομάστια τομή πέφτει στο 2-2,5%) και γι’αυτό δεν είναι προτιμητέα. Βέβαια, όλα αυτά θα συζητηθούν προεγχειρητικά και θα αποφασισθεί από κοινού με τον ιατρό η θέση της τομής ή των τομών, ανάλογα με την περίπτωση.
Κάτω από το μαστό ή κάτω από τους μυς;
Η τοποθέτηση των ενθεμάτων κάτω από το επίπεδο του μυός (υπομυϊκά-submuscular), δίνει περισσότερο “γέμισμα” πάνω από αυτά και επομένως μειώνει τις πιθανότητες να γίνονται αισθητά στην ψηλάφηση ή να φαίνονται οι άκρες τους. Η τοποθέτηση κάτω από τους μυς είναι προτιμότερη στις πολύ λεπτές ασθενείς, όπου οι πλευρές είναι εμφανείς, και σε πολύ μικρά στήθη. Ίσως να υπάρχει λίγη δυσφορία, επειδή κόβεται ο μυς, όμως το ένθεμα είναι περισσότερο προστατευμένο, που είναι και το ζητούμενο. Επίσης, σε αυτό το επίπεδο, υπάρχει μικρότερη πιθανότητα σχηματισμού επώδυνης κάψας.
Η τοποθέτηση των ενθεμάτων στο επίπεδο κάτω από τον μαστικό αδένα αλλά πάνω από το μυ (υπομαστικά-subglandular), δεν απαιτεί το μερικό κόψιμο του μυός και είναι τεχνικά πιο εύκολη. Προκαλεί λιγότερη ταλαιπωρία μετεγχειρητικά, διορθώνει τη χαλαρότητα του στήθους ελαφρώς καλύτερα και επομένως, μπορεί να δώσει μία ελαφρώς καλύτερη εικόνα “ανόρθωσης”. Δεν είναι κατάλληλη όμως για αδύνατες γυναίκες και έχει περισσότερες πιθανότητες σχηματισμού επώδυνης κάψας.
Ανατομικά ή Στρογγυλά
Τα ενθέματα κατασκευάζονται σε δύο κυρίως σχήματα.
Στρογγυλά όταν είναι σαν μία σφαίρα κομένη στη μέση. Έχουν μόνο δύο διαστάσεις:
1) διάμετρος η βάση του ενθέματος αλλά πρακτικά και το ύψος του. Δηλώνει ποιά περιοχή καταλαμβάνει πάνω στον θώρακα οριζοντίως και κατακόρυφα και
2) προβολή πόσο δηλαδή σπρώχνει το δέρμα του μαστού προς τα εμπρός.
Χρησιμοποιούνται σε ασθενείς που έχουν φυσιολογικό ή αυξημένο βάρος ή όταν συνδυάζουμε και ανόρθωση/μαστοπηξία. Χρειάζονται προσοχή σε αδύνατες ασθενείς γιατί προκαλούν εμφανές σκαλοπάτι στην περιοχή μετάβασης από τη θηλή προς την κλείδα.
Ανατομικά όταν είναι σαν δάκρυ ή σταγόνα. Έχουν τρεις διαστάσεις:
1) διάμετρος (η βάση του ενθέματος) Δηλώνει ποιά περιοχή καταλαμβάνει πάνω στον θώρακα οριζοντίως, από το στέρνο προς τους βραχίονες
2) ύψος Δηλώνει ποιά περιοχή καταλαμβάνει πάνω στον θώρακα κατακόρυφα, από την υπομάστια γραμμή προς την κλείδα και
3)προβολή πόσο δηλαδή σπρώχνει το δέρμα του μαστού προς τα εμπρός. Συνήθως χρησιμοποιούνται σε αδύνατες ασθενείς με λίγο υποδόριο ιστό κάτω από την κλείδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις δημιουργούν ομαλή μετάβαση από την περιοχή της θηλής προς την κλείδα, χάρις στο ειδικό σχήμα σταγόνας και άρα αρμονικό σχήμα του στήθους πάνω στον θώρακα.
Έγχυση λίπους
Η αυξητική στήθους με λίπος είναι μια μέθοδος αύξησης του όγκου του στήθους, με χρήση του λίπους των ασθενών. Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται για αποκατάσταση μετά από μαστεκτομή (για καρκίνο του μαστού) αλλά με τα χρόνια εμπειρίας έδειξε πλέον καλά και ασφαλή αποτελέσματα και στις αισθητικές επεμβάσεις.
Το λίπος αφαιρείται από την κοιλιά ή τα ψωμάκια (ή από όπου μπορούμε να το συλλέξουμε), προετοιμάζεται και επανεγχύεται στο μαστό με πολύ μικρές βελόνες. Γίνεται μόνο σε μικρά και όχι πεσμένα στήθη. Δεν σηκώνει τη θηλή αλλά μόνο γεμίζει το υπάρχον στήθος. Το μεγάλο πλεονέκτημα της τεχνικής, είναι η ικανότητα να αυξήσει μόνιμα τους μαστούς με το ίδιο το λίπος των ασθενών χωρίς τη χρήση ενθεμάτων σιλικόνης. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι η απρόβλεπτη επιβίωση του λίπους. Συνήθως περισσότερο από 50% περίπου του εγχυόμενου λίπους διασώζεται άρα η επέμβαση μπορεί να χρειάζεται επανάληψη δύο ή και τρείς φορές. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου πληγές και ανάλογα με την έκταση που διενεργείται, γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία.
Τομές
Τα σημάδια θα εξαρτηθούν από την τεχνική που χρησιμοποιείται. Τείνουν να είναι αρκετά καφέ κατά τις πρώτες 6 εβδομάδες, γίνονται ροζ στους επόμενους 3 μήνες και στη συνέχεια οι τομές ξεθωριάζουν και γίνονται λευκές. Η χρήση ειδικού laser αλλά και ειδικών ταινιών και γέλης σιλικόνης θα βοηθήσουν πάρα πολύ. Οι περισσότερες από τις ασθενείς θα έχουν πολύ καλής ποιότητας ουλές στη διάρκεια του χρόνου. Οι ουλές από άλλες πληγές δίνουν μια σχετικά καλή ένδειξη για το πως θα ωριμάσουν στο στήθος.
Φάρμακα και κάπνισμα
Η αυξητική στήθους χρειάζεται σωστή προετοιμασία, όπως κάθε χειρουργική επέμβαση.
Είναι πάντοτε καλύτερο εάν δεν καπνίζετε. Εάν είστε καπνιστής προσπαθήστε να σταματήσετε το κάπνισμα για 4 εβδομάδες πριν και 4 εβδομάδες μετά την χειρουργική επέμβαση. Εάν δεν μπορέσετε να σταματήσετε το κάπνισμα, θα μπορέσετε σίγουρα να μειώσετε σε 5 τα τσιγάρα που καπνίζετε ημερησίως, πράγμα που θα μειώσει τις πιθανότητες των επιπλοκών (μελανιές, εκχυμώσεις, οίδημα) σημαντικά.
Μην λαμβάνετε φάρμακα φυτικής προέλευσης περίπου 10 ημέρες πριν από τη χειρουργική επέμβαση ή για 3 ημέρες μετά (arnica κλπ. ). Επίσης να αποφύγετε ασπιρίνη (salospir), 7-10 ημέρες προεγχειρητικά, και αντιφλεγμονώδη 3-4 ημέρες προεγχειρητικά.
Επιπλοκές
Οι παρακάτω είναι οι πιο συχνές αλλά υπάρχουν και άλλες που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία.
Ύγρωμα /Αιμάτωμα: συλλογή ορού ή αίματος συνήθως κατά τη 2η-4η εβδομάδα. Απαιτείται παροχέτευση με επανεπέμβαση.
Αιμορραγία: χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση.
Επιμόλυνση: πάντα δίνονται προληπτικά αντιβιοτικά αλλά μπορεί να δημιουργηθούν μικροκύστεις/μικροαποστημάτια στη θέση των ραμμάτων.
Μακροπρόθεσμη επιμόλυνση: μετά από συνήθως δύο χρόνια και εμφανίζεται ως ετερόπλευρο (σε μία δηλ πλευρά μόνο) οίδημα. Χρήζει επανεπέμβασης ή αντικατάστασης των ενθεμάτων.
Ρήξη ενθεμάτων: συνήθως γίνεται εμφανής ως διάχυτο παροδικό και διαλείπον άλγος στην περιοχή. Αποκαλύπτεται με MRI και δεν χρειάζεται πάντα αντικατάσταση των ενθεμάτων.
Επώδυνη ρικνωτική κάψα: όταν η κάψα που περιβάλλει τα ενθέματα ρικνώνεται και τότε το στήθος σκληραίνει, πονάει ή και αλλάζει σχήμα. Χρειάζεται αφαίρεση της κάψας και ίσως αντικατάσταση των ενθεμάτων.
Κυματοειδής δυσμορφία: συνήθως στο έξω ή έσω όριο των ενθεμάτων λόγω της υπάρχουσας κάψας. Δεν προκαλεί άλλα προβλήματα, και αν δεν συνοδεύεται από ενοχλητικό πόνο, δεν χρήζει επανεπέμβασης.
Αιμωδία/υπαισθησία θηλής: συνήθως η αισθητικότητα επανέρχεται σε μερικές εβδομάδες.
Δύσμορφες ουλές: προλαμβάνεται με χρήση ειδικού laser αλλά και ειδικών ταινιών και γέλης σιλικόνης.
Ασυμμετρία/Λάθος θέση θηλής: χρειάζεται σωστές προεγχειρητικές μετρήσεις αλλά αν συμβεί διορθώνεται εύκολα με λίγη τοπική αναισθησία.
Ανώδυνη Αυξητική Στήθους
Μετεγχειρητικές Οδηγίες: Μετά από επέμβαση Αυξητικής Στήθους
Φωτογραφίες Πριν και Μετά